Na północ od Lizbony, w Portugalii, wśród wzgórz porośniętych pachnącymi żywicą drzewami i oliwkowymi gajami, znajduje się sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej, którego historia zaczęła się 13 maja 1917 r. Od 13 maja do 13 października tegoż roku, na tle dębu, ukazywała się Matka Boża Hiacyncie, Franciszkowi i Łucji – dzieciom, które pasły owce. W rozmowie z dziećmi Maryja przedstawiła się jako Królowa Różańca św. W objawieniach przekazała wiernym orędzie, którego istotnymi elementami i postulatami są: nawrócenie się do Boga, modlitwa za grzeszników (zwłaszcza różańcowa) oraz pokuta za grzechy własne i innych ludzi. Potwierdzeniem objawień był cud słońca, w ostatnim dniu ukazywania się Matki Bożej. Świadkiem zjawiska była rzesza ludzi w liczbie około 70 tyś. Wiarygodność objawień potwierdziła władza kościelna.

Na pamiątkę tych zdarzeń poszczególne parafie organizują Nabożeństwa Fatimskie, których celem jest zgodnie z życzeniem Maryi – modlitwa, zwłaszcza różańcowa, pokuta i nawrócenie. W naszej parafii – organizowane systematycznie 13 każdego miesiąca, od maja do października – cieszą się popularnością, czego świadectwem jest frekwencja i czynny udział w nabożeństwach połączonych z procesją ze świecami i figurą fatimską noszoną przez poszczególne stany. Od czasu wybudowania groty Matki Bożej w ogrodzie plebanijnym nabożeństwa organizowane są albo w kościele parafialnym – przy niepewnej lub deszczowej pogodzie, albo w grocie – przy dobrej i pewnej pogodzie.