Nie wiemy dokładnie ilu kapłanów wywodzi się z naszej parafii. Znamy tylko te osoby, które znajdują się poniżej.
Kapłani:
ks. Johann Knopp
Ksiądz Johann urodził się 3 czerwca 1887. Wywodził się z Lichyni. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1903 roku we Wrocławiu. Od 27 czerwca 1911 roku był proboszczem w Walcach i tam zmarł 1 maja 1942 roku, mając 65 lat.
ks. Roman Jałowy
Ksiądz Roman wywodził się z Zalesia. Zmarł w 1951 r.
ks. Leo Schwitulla
Ksiądz ten wywodził się z Lichyni. Aż 34 lata kapłańskiej posługi pośród wielkiego trudu spędził w byłej NRD, w okresie komunistycznego reżimu, w dzielnicy Lipska-Taucha. Zmarł w 1987 roku. Pochowany został zgodnie z jego wolą, koło kościoła w Zalesiu Śląskim.
O. Eryk Koppa SVD
Urodziłem się 23 listopada 1966 r. w Strzelcach Opolskich. Wychowywałem się oczywiście, co już sam pamiętam w Zalesiu – a edukację, już prawie szkolną, rozpocząłem jako 4 latek w przedszkolu pod okiem pani Gołasz. Potem od września 1973 r. Szkoła Podstawowa, gdzie od IV klasy wychowawczynią była pani Małgorzata Skoluda.
W 1980 r. rozpocząłem Liceum Ogólnokształcące w Strzelcach Op., gdzie dołączyłem do Krystiana Adamika i razem chlubnie zdaliśmy maturę w 1985 r. Po niej to 50% chłopaków z naszej klasy poszło na medycynę a 50% do seminarium!
Jako, że należę do tego drugiego 50% i we wrześniu 1985 rozpocząłem w Chludowie, koło Poznania nowicjat w Zgromadzeniu Słowa Bożego, czyli u Misjonarzy Werbistów.
Od 1986 do 1988 studiowałem filozofie w Nysie, gdzie 8 IX 1988 r. złożyłem pierwsze śluby zakonne, a od 1988 do 1992 r. studiowałem teologie w Pieniężnie. W trakcie studiów w Pieniężnie 8 IX 1991 r. złożyłem śluby wieczyste, zaś 14 IX 1991 r. przyjąłem świecenia
diakonatu. Zaś 28 IV 1992 przez bp-a Juliana Wojtkowskiego, zostałem wyświecony na kapłana i otrzymałem krzyż misyjny. O ile dobrze pamiętam to 26 V 1992 zdawałem egzamin magisterski na KUL w Lublinie. Zaś 2 VIII 1992 wyjechałem na 4 lata do pracy misyjnej w Meksyku. Na początku przez 10 miesięcy mieszkałem w stolicy kraju Mexico, D.F., ucząc się języka i dojeżdżając na rożne nasze placówki misyjne, aby zapoznać się ze specyfikacją pracy. Po 3 miesięcznym pobycie na parafii w stanie Morelos, zostałem przeznaczony do pracy w parafii Lagunilla, w stanie Hidalgo, które to tereny zamieszkują Indianie Otomi. Tam pracowałem już do końca mego pobytu w Meksyku. Był to niesamowicie piękny czas, z którego pozostało mi wiele wspomnień i przyjaciół… .Po powrocie do Polski w lipcu 1996 r. od października rozpocząłem dwuletnie studia specjalistyczne z zakresu teologii moralnej na KUL w Lublinie. Po nich miąłem kontynuować studia doktoranckie, ale w sierpniu 1998 r. zostałem mianowany prefektem w naszym Seminarium w Pieniężnie. Obecnie dalej pełnię funkcje prefekta (to taki wychowawca –
czyli i ojciec i matka i starszy brat, a jak co do czego, to i policjant w jednej osobie), i wykładowcy w naszym Seminarium w Pieniężnie, czyli na Świętej Warmii.
Dziękujemy O. Erykowki Kopa za nadesłanie informacji.
ks. Adrian Adamik
Urodził się 15 lipca 1969 r. w Strzelcach Opolskich. 21 maja 1994 roku przyjął święcenia kapłańskie w Opolu. Tam pierwsze trzy lata przepracował jako wikariusz w parafii Przemienia Pańskiego a następnie jeszcze rok w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła. 5 sierpnia 1998 ks. Adrian wyjechał do USA. Tam na probostwie w parafii pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, w Teksasie rozpoczął ciężką pracę, którą wykonywał do 2008 r. Jak sam twierdził, będąc tam tęsknił czasami za rodzinnymi stronami, ale tamtejsi ludzie są byli tak dobrzy iż czuł się w Teksasie jak w domu.
Jednak młodzieńcze marzenia wzięły górę – a dotyczyły one wyjazdu jako misjonarz na Papuę Nową Gwineę. Gdy wszystkie okoliczności zewnętrzne zaczęły sprzyjać – by je zrealizować – misje w wymarzonym kraju stały się rzeczywistością. Został mianowany Proboszczem parafii p.w. św. Piotra Clawela. Tam w latach 2008-2014 ewangelizował wśród 8.500 parafian-katolików rozsianych po piętnastu „wioskach”. Jego ordynariuszem był arcybiskup Kurzt pochodzący z naszej opolskiej diecezji. Od roku 2014 prowadzi posługę misyjną w diecezji San Antonio w Teksasie.
ks. Łukasz Szablicki
Pochodzi z Lichyni. Praktykę diakońską odbywał w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kluczborku. W 2008 roku przyjął święcenia kapłańskie w Opolu i został mianowany wikariuszem parafii Miłosierdzia Bożego w Prudniku.
Bracia zakonni:
Brat Jakub Drońka
Urodzony w 1897 roku w Lichynii. Do zakonu wstąpił w 1925 roku, a śluby zakonne złożył w Olsztynie. Złoty jubileusz ślubów obchodził w Prudniku w 1975 roku. Zmarł i został pochowany w 1977r. w Prudniku.
Brat Leonard Banert – Franciszek Banert
Franz Banert urodził się 3 grudnia 1901 r. w Lichyni (Lichinia) w przysiółku Granica (Grenze) jako syn chałupnika i mistrza stolarskiego Augusta Banerta (1866–1938) i Marianny/Marii z d. Schablitzki (1875–1907). Małżeństwo miało pięcioro dzieci. Marianna Banert zmarła 4 lutego 1907 r. w wieku 32 lat w szpitalu w Gliwicach (Gleiwitz). August Banert ożenił się ponownie, jego wybranką była Francisca z d. Gasch (1877–1954) z Czarnocina (Scharnocin). August i Francisca Banert mieli dziewięcioro dzieci. Tak więc w sumie wychowywali czternaścioro dzieci.
Franz Banert był utalentowanym stolarzem i rzeźbiarzem. Jego starszy brat Albert Banert (ur. 27 października 1899 r., zm. 26 kwietnia 1993 r.) był równie utalentowany oraz znany w całych regionie ze swoich prac stolarskich, rzeźbiarskich i malarskich. Wg przekazów osób starszych z naszej parafii był twórcą m.in. Bożego Grobu i tabernakulum w Lichyni oraz ołtarza głównego wraz z dwoma aniołami w kościele parafialnym w Zalesiu Śląskim. Niestety ołtarz główny w latach 70 został usunięty, a pozostały tylko dwa anioły, które umieszczone są po bokach obrazu z wizerunkiem św. Jadwigi Śląskiej.
Jak mówią przekazy ludowe Franz Banert po niepowodzeniu w miłości, zdecydował się na życie zakonne. 26 listopada 1925 r. wstąpił do zakonu franciszkanów na Górze św. Anny (Sankt Annaberg). Pierwsze święcenia przyjął 21 września 1928 r., a święcenia wieczyste 3 października 1931 r. W zakonie przyjął imię Leonardus. Franciszkanie poznali się na jego talencie rzeźbiarskim i dlatego wysłali go na edukację do szkół artystycznych. Uczył się, m.in. w Cieplicach Śląskich (Bad Warmbrunn) koło Jeleniej Góry (Hirschberg), gdzie pobierał naukę u mistrza pochodzenia niemiecko-włoskiego prof. Cirillo Dell’Antonio (1876–1971). Dzieła fr. Leonardusa powstały głównie w pracowni na Górze św. Anny. Spod jego ręki wyszły dziesiątki rzeźb, które znajdują się w ołtarzach i kaplicach na Górze św. Anny i nie tylko. Fr. Leonardusa Banert był skromnym zakonnikiem, który przez całe życie zajmował się pracą artystyczną i modlitwą. Zmarł 13 czerwca 1970 r. w wieku 68 lat. Został pochowany na cmentarzu na Górze św. Anny.