W naszej parafii znajdują się dwa kościoły. Punktem centralnym jest zabytkowy kościół parafialny w Zalesiu Śląskim. W kościele znajduje się gotyckie prezbiterium z około 1350 roku, które zachowało się do dzisiaj.
więcej informacji
Ostatnie wydarzenia:
O godz. 6.30 w naszej parafii miała miejsce rezurekcja, czyli uroczyste nabożeństwo połączone z procesją wokół kościoła mające na celu obwieszczenie światu Dobrej Nowiny o zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Po procesji odbyła się Msza św. w intencji żyjących i zmarłych parafian. Pogoda była typowo jesienna: deszczowa i wietrzna. Mimo to frekwencja i nastrój świąteczny dopisały. Wszystkim… W Wielką Sobotę o godz. 19.00 w naszym kościele parafialnym odbyła się Liturgia Wielkiej Soboty. Przed kościołem odbyła się Liturgia Światła zaś w kościele Liturgia Słowa, Liturgia Chrzcielna oraz Liturgia Eucharystyczna. Całe Triduum Paschalne odbywa się także – 2 godziny wcześniej – na filii w Lichyni. Zwyczaj budowy Bożego Grobu pochodzi z Palestyny. W Polsce, począwszy od XVI w., w centrum umieszcza się figurę zmarłego Pana Jezusa oraz monstrancję z Najświętszym Sakramentem okrytą przezroczystym welonem, na pamiątkę płótna, w którym było owinięte ciało naszego Zbawiciela. Dostojny Grób Pański – co roku – budują także mieszkańcy Lichyni w kościele filialnym. Wielki Tydzień to również czas wielu tradycji i obrzędów. W naszej parafii nadal podtrzymywany jest zwyczaj tzw. „klapania” drewnianymi kołatkami. Mimo, że zwyczaj ten nie ma już takiego wymiaru jak kiedyś to nadal istnieje. A jak to było w przeszłości? Doskonale o tym wiemy jak było z opowiadań jednego z byłych mieszkańców Zalesia Śląskiego, pana…
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Liturgia Wigilii Paschalnej
Boży Grób w Zalesiu Śląskim
Kiedy w Zalesiu Śląskim milkną dzwony
Cytaty:
Bądź przygotowany na śmierć. Kto dzisiaj nie jest przygotowany, by dobrze umrzeć, ciężko ryzykuje, ze umrze źle…
Garść piasku rzucona w niezmierne morze, oto czym jest grzech wobec nieskończonego miłosierdzia Bożego.
„Błogosławiony sługa, który tak kochałby i szanował swego brata będącego daleko od niego, jak gdyby był z nim i nie mówiłby w jego nieobecności tego, czego nie mógłby powiedzieć z miłością w jego obecności.
I mnie się trafiają liczne słabości, lecz nigdy się im nie dziwię… To tak słodko czuć się słabą i małą.
Kto zaczyna kochać, ten powinien być gotowy na przyjęcie cierpienia.
Wszystkie łaski, owoce, przywileje i dary, które otrzymujemy z rąk Boga Ojca Niebieskiego pochodzą z zasług najświętszej męki i Smierci Pana naszego Jezusa Chrystusa, której owoce trwają w bezkrwawej Ofierze Mszy Swiętej.
Jezus nie żąda wyrzeczenia się życia, ale przyjęcia go w takiej nowości i pełni, którą tylko On dać może. Człowiek w głębi swojego jestestwa zakorzenił tendencję do „myślenia o sobie samym”, umieszczania własnej osoby w centrum spraw jako miary wszystkiego. Kto naśladuje Chrystusa odrzuca jednak to koncentrowanie się na sobie samym i nie ocenia rzeczy w oparciu o własne korzyści. Przeżywa swoje życie w kategoriach daru i bezinteresowności, a nie zdobyczy i posiadania.
Nasza patronka św. Jadwiga Śląska
Pochodząca z Bawarii św. Jadwiga Śląska (ur. między 1178 a 1180 – zm. przed 14 października 1243) należy do najpopularniejszych świętych w Polsce, zwłaszcza na Śląsku, ale także w Austrii, Czechach, Niemczech, na Węgrzech oraz we Francji. Znana jest jako popularyzatorka życia zakonnego, fundatorka klasztoru cysterek w Trzebnicy, do końca życia oddana dziełom miłosierdzia. Czczona jako patronka Śląska i Polski, małżeństw i chrześcijańskich rodzin została też uznana za patronkę pojednania polsko-niemieckiego.
